THE REVENGE OF THE COMMON PLACE

Voor de Biënnale van Venetië cureert Hans De Wolf (ism M HKA) een Vlaamse tentoonstelling: THE REVENGE OF THE COMMON PLACE, met werk van Francis Alÿs en Rinus Van de Velde.
Verhelst schrijft voor de opening een tekst die door Viviane De Muynck wordt gebracht.

De tekst gaat over 'de kopie die we zijn':

(fragment)

Hoewel we natuurlijk weten…
En zeker hier, in Venetië, in een lagune die traag maar zeker een lacune wordt: een stad die uit honderd eilanden bestaat, samenvallend met haar weerspiegeling in het azuurblauwe water. 

En langzaam in haar almaar kleiner wordende weerspiegeling verzinkt.
Een eiland verzinkend in zijn eigen kopie.

Tot het geen statuut meer heeft, geen stad meer is, geen kunstwerk meer, zelfs geen kopie meer, geen replica, geen parodie, geen pastiche, geen commentaar. 

Post object era.

Vergetië.

Daar bevinden we ons. Hier en nu.

Alleen nog het spiegelgladde water.
Alleen nog de wolken, weerspiegeld op het water.

Laten we dat vieren. Uitbundig. Het feit dat we wezens zijn die weten dat uiteindelijk in het spiegelende water alleen nog de wolken zichtbaar zullen zijn.
Alleen nog de wolken die zoveel vormen kunnen aannemen.
Alsof ze zich herinneren…

Nee.

Alsof iemand, opgelost in een bodemloos zwarte, nachtelijke lucht, zit te kijken.
Alleen zijn arm is zichtbaar.
Een hand met een smeulende sigaret.
Die rookslierten.
Alsof ze eindeloos reproduceren, kopie na kopie, de almaar van vorm veranderende reproducties van wie we zijn geweest. Nog even – hoe meer ze zich herhalen en reproduceren, hoe langer het duurt voor ze verloren gaan. Terwijl het ratelen hoorbaar is van dat wanhopige, juichende, ontroerende, nooit opgevende, hartverscheurende kopiëren van wat ons al aan het vergeten is.